Meneer Maas woont in een flatje achterin Hatert, vlak voor het Maas-Waalkanaal. Hij is na een hersenbloeding een aantal jaar geleden gedeeltelijk verlamd geraakt, is slecht verstaanbaar en loopt moeizaam. Zijn enige uitstapje is de gang naar het winkelcentrum. Velen zullen hem wel gepasseerd zijn op weg naar de kassa. Door het Sociaal Wijkteam is ons gevraagd een vrijwilliger voor hem te zoeken die af en toe een kop koffie met hem drinkt. Als we na even zoeken een geschikt iemand vinden wordt deze met slagroomgebak ontvangen. Meneer blijkt al weken niemand te hebben gesproken.
Op de Daalseweg in Oost woont Karin. Ze is 45 jaar en heeft een aangeboren handicap waardoor ze afhankelijk is van een rolstoel. Ze zit veel binnen want kan niet zelfstandig op pad. Als haar tablet het begeeft belt ze ons. Of we Anton kunnen vragen om met haar naar de belshop in de stad te gaan. Als ik Anton aan de lijn heb reageert hij enthousiast. Hij helpt Karin wel vaker maar heeft haar nu al een tijd niet gezien. Hij kijkt er naar uit en zal contact met haar opnemen.
De telefoon gaat. Het is Hannie Schipper van de Kometenstraat in Heseveld. Of we al iemand hebben gevonden om met haar buurman een wandeling te maken en een boodschap te doen. Meneer heeft dementie in een ver gevorderd stadium en het begint de buurvrouw, die wel drie keer per dag even bij hem binnenloopt om te zien of hij wel goed eet en drinkt, een beetje boven het hoofd te groeien. We moeten meteen aan Paul denken. Woont die niet een straat verderop? Misschien kan hij eens binnenlopen.
Vrijwilliger Hans Vink uit Lindenholt belt ons om te laten weten hoe het gaat met ‘zijn klantjes’. Hij bezoekt wel vier hulpvragers in verschillende delen van Nijmegen om met hen afzonderlijk eens in de twee weken te gaan fietsen. Hij geeft aan dat de vrouw van een van hen wel een luisterend oor kan gebruiken. Als mantelzorger begint ze behoorlijk overbelast te raken. We beloven snel contact met haar op te nemen. Zelf zegt hij binnenkort weer ruimte te hebben voor nog een cliënt, bij voorkeur met dementie, want dat is zijn oude vakgebied.
Ik ga naar de Meijhorst vandaag. In een flat vijf hoog woont mevrouw Cornelissen. Een intelligente vrouw van 89 jaar oud die erg van de natuur houdt. Sinds ze hier is komen wonen, komt ze nergens meer. Ze is slecht ter been en kan alleen naar de winkels, de stad of de Ooijpolder als iemand haar brengt. Omdat ze onlangs verhuisd is, kent ze buiten haar dochter niemand. En ze vraagt niet graag om hulp.
In iedere straat en wijk van deze stad wonen mensen die in stilte op hulp wachten. Mensen die het niet makkelijk vinden om erom te vragen, of die de weg niet weten of die denken dat een ander de hulp vast harder nodig heeft. Gelukkig zijn er ook in elke buurt nog mensen te vinden die, ook vaak in stilte, bereid zijn een van deze hulpvragers te bezoeken, een spelletje te spelen, een krant voor te lezen, te koken of een boodschap te doen.
Hulpdienst Nijmegen is er om deze hulpvragers en helpers samen te brengen en zo verbindingen tot stand te brengen die vaak heel bijzonder en waardevol zijn . Ken je iemand of ben je iemand die hulp kan gebruiken, of heb je zelf wekelijks een paar uurtjes over om hulp te geven? Bel ons dan.
Hulpdienst Nijmegen, 024-3228280 (9-12 uur ma t/m vrijdag) of mail:
(alle namen en/of locaties in dit artikel zijn gefingeerd om gelijkenissen met bestaande personen te voorkomen)
Tekst: Lieneke Rietdijk
Foto: Ellen Wissink