Er is geen ontkomen aan. Het herfst volop in onze lommerrijke wijk. Veel van het loof hangt inmiddels niet meer aan de bomen, maar dikke pakken herfstgebladerte sieren onze tuinen, stoepen en straten. En al dat blad, dat láát niet alleen los, dat máákt ook veel los.
Er wordt stevig geklaagd over de bladerrommel die er ligt. Sommige mensen ergeren zich er groen en geel aan. Tegelijkertijd zorgt het voor sociale cohesie: velen zijn buiten aan het harken, bezemen of bladblazen. Dat laatste zou natuurlijk bij wet verboden moeten worden voor iedereen die niet minstens een perceel bezit van duizend vierkante meter, maar dat terzijde. Lekker aan het vegen en samen klagen, het schept een band.
Ikzelf ben een fervent veger. In Limburg – waar ik opgroeide – zeggen ze: ’t good kére (je stoepje/erf schoonmaken). Ik doe het graag en ik beperk mij zeker niet alleen tot de herfst, hoor. De buren zullen ongetwijfeld af en toe zeggen: ‘Is ze weer aan de gang met d’r bezem en stoffer en blik.’ Maar ik zie het zo: je bent lekker buiten, je beweegt (lees: calorietjes verbranden), zo af en toe maak je een praatje én je hebt snel resultaat en eer van je werk. Kortom, alleen maar voordelen. Bovendien kan ik mij zo voorstellen dat als je wat minder goed ter been bent, het fijn is wanneer je niet door een tapijt van afgevallen blad hoeft te ploeteren.
Toch snap ik ook wel dat mensen het lastig vinden en niet weten wat ze met al dat blad aan moeten. De groenbak is al snel gevuld en te veel aanstampen brengt het risico met zich mee dat de container niet goed geleegd wordt… Gelukkig staan er overal bladkorven in de wijk. Het is even wat meer gedoe, maar wel héél fijn dat ze er zijn. Nu gebruiken sommigen die korven om direct maar ál het snoeihout te dumpen. Dat is iets waar ik me dan wel weer erg aan stoor. Maar goed, enige hypocrisie is ook mij niet vreemd, want ik graai er lustig op los als ik mooie takken zie voor een herfstkrans, kerststuk of als steunpilaren voor mijn planten en bloemen.
En ach, het is natuurlijk allemaal van tijdelijke aard. Binnen een paar weken is het leed geleden, hebben de mensen van de gemeentelijke groenafdeling alles weggehaald en kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag. Tot die tijd zeg ik: laat die bladeren maar vallen, kunnen we lekker vegen met z’n allen 😉.
Patricia Verhelst, november 2024
